1920-1980 dönemi, Türk siyasal hayatının pek çok kırılma noktasını içinde barındıran önemli bir süreç olmuştur. Öncelikle halen işgal altında olan İstanbul hükümeti ve meclisinin var olduğu bir dönemde açılan Büyük Millet Meclisi ve bu meclisin her şeye rağmen dış politikada Misak-ı Milliyi esas alan politikaları, sonraki aşamada da önemli bir adım olmuştur (özellikle Lozan Konferansında yapılan görüşmelerde). Bu dönemde cephede alının başarılar ve İstanbul hükümetinin iş göremezliğinin devam etmesi Saltanatın kaldırılması ile son bulmuş böylece İstanbul yerine Ankara Türkiye’nin kaderinde söz sahibi haline gelmiştir. Bu sırada 1921 ve 1924 anayasaları yeni Türk Devletinin yol haritası olmuştur.
13 Ekim 1923’de Ankara’nın başkent olmasıyla birlikte artık ülkenin nereden yönetileceği konusundaki gizem çözülmüş, 29 Ekim 1923’de Cumhuriyetin ilanı ile de rejim sorunu ortadan kalkmıştır. BMM hükümetleri savaş ortamında ve İstanbul’a rağmen politikalar üretirken, Cumhuriyet döneminde kurulan hükümetlerin gerek iç politika gerekse dış politikada yeni gündem maddeleri olmuştur. Kitabın ele aldığı 1920-1980 dönemi, rejim değişikliği, anayasa değişiklikleri (1921, 1924, 1961), tek partiden çok partili hayata geçiş denemeleri ve nihayet çok partili hayata geçiş, darbeler, muhtıra ve koalisyon hükümetleri gibi siyasal hayatta pek çok ilkle tanışmıştır. Bu süreç içinde kurulan hükümetler ve hükümetlerin programları, uyguladıkları dış politikalar dünyada meydana gelen gelişmelerle paralel bir seyir takip etmiş, uygulanan politikalar muhalefetin de gündem maddesini oluşturmuştur.
Lozan Konferansında çözülemeyen problemlerin konferans sonrası çözüme kavuşturulması, bu nedenle dönemin hükümetlerinin önceliklerinin içerde huzuru sağlarken dışarda da güvenliği sağlama yönünde bir politika izlemelerine neden olmuştur. Bunun sonucu olarak yavaş yavaş yönünü Batıya doğru çeviren Türk hükümetleri iş başına gelmiştir. Esasen İstiklâl Harbi sırasında Batılı devletlerin işgalci güç konumunda olmaları Türkiye’nin güvenliği için zaman zaman büyük tehdit oluşturduğunun bilinmesine rağmen Rusya’nın ardılı SSCB’nin desteğini çözüm olarak görmüşlerdir. İkinci Dünya Savaşı sırasında aktif tarafsızlık politikası uygulayan hükümetlerin yanı sıra savaş sonrası iki kutuplu dünyada Batı yanlısı bir politikanın izlenmesi bir süre sonra muhalefet tarafından tepkiyle karşılanmıştır. Bu durum bir süre sonra ülke içinde kargaşa ortamının doğmasına neden olmuştur. Tüm bu süreçte işbaşına gelen hükümetler ve hükümetlerin dış politika parametreleri incelemiş olduğumuz bu eserde ayrıntılı olarak ele alınmıştır.
