Göçmen ve düzensiz göçmen sorunu uluslararası literatürde üzerinde en fazla durulan kavramlardan biridir. Özellikle düzensiz göçmenlerin daha iyi yaşam dolayısıyla kendi yerlerini terk etmek zorunda kalmaları onların birtakım zorluklarla karşılaşmalarına neden olmaktadır. Göç ettikleri yerlerde yaranan temel ihtiyaç sorunları ve onların çözüm yolları düzensiz göçmenlerin hayatlarını zorlamaktadır. Bahsi geçen temel ihtiyaçların başında sağlık hizmetlerinden yararlanabilme hakkı ve sağlık hizmetlerine erişim desteği ilgili uluslararası literatür açısından daha fazla öne çıkmaktadır. Sağlık hakkı uluslararası örgütler ve özellikle Dünya Sağlık Örgütü tarafından herkesin sosyal dışlanma ve ayrımcılığa maruz kalmadan sağlık hizmetlerinden yararlanabilmesini öngörmektedir. Uluslararası örgütler tarafından düzensiz göçmenlerin sağlık hakkına sahip olmasına ilişkin pozitif yönde kararlar alınmasına rağmen ilgili göçmenlerin zaman zaman sağlık hizmetlerine erişimi farklı nedenlerle engellenebilmektedir. Ancak, sağlık hakkı herkesin sağlık hizmetine erişimini daha adil ve eşitlik ilkesi çerçevesinde erişilebilir kılmaktadır. Dolayısıyla bu engellerin aradan kaldırılması düzensiz göçmenlerin daha kolay bir şekilde sağlık hizmetlerine erişimini gerektirmektedir. Bu araştırma, düzensiz göçmenlerin sağlık hakkına ilişkin haklar, engeller ve bu engellerin aradan kaldırılması modelleri, onların yenilenmesi ve daha sistematik yaklaşımlarla değiştirilmesine vurgu yapmaktadır. Araştırmada öngörülen yaklaşım, sağlık hizmetlerine erişimin elde edilmesinde düzensiz göçmenlerin hukuki statülerinin ön şart olarak öne sürülmemesidir. Dolayısıyla bahsedilen yaklaşım, düzensiz göçmenlerin sağlık hakkına sahip olmasını “haklara sahip olma hakkı” ilkesi temelinde değerlendirilmesini öngörmektedir.
Abstract
Migration, particularly irregular migration, is a significant subject in international literature. Irregular migrants frequently encounter substantial obstacles as they are compelled to abandon their homes in quest of improved living conditions. These challenges encompass the inability to satisfy their fundamental requirements in their new environments. The right to access health care services and the support available for obtaining such services are especially critical and frequently emphasized in academic discussions, among these requirements.
In order to guarantee that all individuals have access to healthcare services without experiencing social exclusion or discrimination, international organizations, particularly the World Health Organization, define the right to health as a fundamental social right. Despite the fact that international organizations have affirmed the health rights of irregular migrants, these individuals are occasionally denied access to healthcare for a variety of reasons. However, the right to health principle endeavors to ensure that healthcare access is more equitable and fair. Consequently, it is imperative to eliminate these obstacles in order to simplify the process of obtaining healthcare services for irregular migrants. The research concentrates on the health-related rights of irregular migrants, the challenges they face, and the strategies that can be employed to surmount these obstacles, including the promotion of renewal and the implementation of more systematic approaches. The proposed method in this research posits that the legal status of irregular migrants should not be a prerequisite for accessing healthcare services. Rather, it promotes the assessment of the right to health for irregular migrants in accordance with the principle of "the right to have rights."
Künye
Tarlansoy, B. (2024). Düzensiz Göçmen ve Sağlık Hakkı: Düzensiz Göçmenlerin Sağlık Hizmetlerinden Yararlanabilme Hakkına İlişkin Bir Değerlendirme. Türkiye Siyaset Bilimi Dergisi, 7(2), 141-153. https://doi.org/10.59886/tsbder.1541649
Anahtar Kelimeler
Göçmen, Düzensiz Göçmen, Sağlık Hakkı, Artıklar, Haklara Sahip Olma Hakkı
Keywords
Migrant, Irregular Migrant, Right to Health, Surplus, Right to Have Rights
